Aslında dediğin noktada haklısın ama iş hayatının manevi boyutunun, kişesel hayatımızda az yer kaplamasını istiyorum. Bunun düzeyini ise sadece kişiye ve verdiği emeğe önem verdiğimizi hissettirerek başaracağımıza inanıyorum. Dolayısıyla bir aile ortamı yaratmanın aksine sadece o önemi ve değeri göstererek verimliliğin artışını sağlayacağım. Bununla ilgili çevremde onlarca örneklem var. Bu da bu inancımı kuvvetlendirdi diyebilirim. Buna ek olarak fırsatların kaçması noktasını da şöyle bir açıklık getirmek isterim. Bir işveren diğerinden iyi şartlar sağlamıyorsa çalışan işini değiştirmez. Dolayısıyla verimli emek için bir talep oluşacak. Bu rekabetle birlikte çalışma hayatının daha insancıl olacağını düşünüyorum. Bu arada evet, Data ile ilgilenen bir sosyologum 🙂